Tikt het klokje nog steeds thuis?

Wie het woord ‘klok’ in de mond neemt, zal in vele gevallen wat weemoedig terugdenken aan de tijd dat men als jongeling op de lagere school moesten leren hoe je het juiste uur van zo’n ding moesten aflezen. Eerst kwam het ingewikkelde aspect van de traditionele klok met wijzers, waarbij je vaak niet kon uitmaken of het nu net kwart voor was of toch weer kwart na en waarbij je op het halfuur dan eigenlijk al moest vooruitkijken naar het uur dat eraan zat te komen.

En vervolgens mocht het wel wat makkelijker met het aflezen van de digitale klok, al was het ook dan ook weer even denken wat nu juist de vermelding AM en PM betekenden. We konden ons toen niet voorstellen dat zo’n opgave een belangrijk deel zou uitmaken van ons dagdagelijkse leven.

Lang vervlogen tijden

Een kind van de nillies zal zich ongetwijfeld weinig kunnen voorstellen bij het belang dat zo’n werkinstrument eigenlijk had in onze leefruimte. Zelfs de generatie van de jaren zeventig en tachtig zal enkel nog vage herinneringen hebben aan de klokken die zich bij hen thuis bevonden, of bij oma en opa sierlijk aan de muur werden opgehangen. Althans, als er tenminste geen robuuste staande klok geplaatst werd, die zo mogelijk nog prominenter aanwezig was.

Ik gebruik bewust het woord ‘werkinstrument’, omdat het als centraal element in ieders woning onze planning dicteerde. Met de regelmaat van de klok (ja, de woordspeling is bewust gebruikt), moest zo’n ding opgewonden worden, of mocht je even de gewichten terug in balans brengen en o wee als je dat vergeten was, want dan wist niemand nog hoe laat het was. Wie in een stedelijke buurt woonde, kon misschien nog even buitenwippen om de klok te lezen op de plaatselijke kerktoren, maar wie wat landelijker gehuisvest was, had ronduit pech.

Een kind van zijn tijd

Met de invoering in de jaren dertig, van het telefoonnummer van de sprekende klok, ook wel de kloklijn genoemd, kon je zelfs bellen om de atoomtijd te vernemen. Want een klok op je oven of microgolf, of op de decoder van je tv en de thermostaat, was nog helemaal niet aan de orde. Wist je trouwens dat ook op vandaag nog een paar honderd mensen per dag de kloklijn raadplegen en dat de inwoners van Parijs de eerste waren die in 1933 van zo’n dienst konden gebruik maken?

De tijd waarin een klok een vanzelfsprekend onderdeel van je interieur vormde, is al geruime tijd achter de rug. Voor velen is het verworden tot niets meer dan een object voor verzamelaars en antiekhandelaars, een hebbeding, een fashion-statement, een uiting van je rijkdom of in bepaalde settings wat vulling voor een kale kantoormuur. Je zou haast denken dat het gebruik ervan samen met de gaslamp en de monocle naar een ver verleden werd verwezen. Maar niets is minder waar.

Tijd voor een klok

Klokken zijn terug van eigenlijk nooit echt weg geweest. En alhoewel hun functie uiteraard nooit is gewijzigd, worden ze nu onder de noemer ‘retro’, ‘klassiek’, of zelfs trendy en ‘tijdloos’ aan de man gebracht in allerlei vormen en maten. De klassieke koekoeksklok of staande klok is dan wel niet meer alomtegenwoordig maar er zijn vast wel een aantal varianten die ook jou zullen aanspreken.

Wanneer we de dikke blauwe man raadplegen, klokt het aantal resultaten netjes onder de 140.000 resultaten af. Ja je leest het goed : honderdveertig duizend! En dan hebben we het nog niet eens over het aanbod bij print-on-demand diensten waar je je eigen gepersonaliseerde klok kan bestellen of de huis-tuin-en-keukenwinkels. Er bestaan zelfs winkels die alleen maar klokken verkopen.

Wat dacht je van een flip klok, eentje met buislampen, een retro stationsklok of een digitaal exemplaar met animaties en een kleurenscherm. Je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat wel.